Nasze swojskie klimaty
konwalie stokrotki żółte kaczeńce
śpiewy słowików co spać nie dają
sady w różowo - białych welonach
cóż piękniejszego nad Polskie maje
zwabione słodkim nektarem pszczoły
z czułością zbierają pyłek kwiatowy
ciepły wiaterek młody liść pieści
wiosna nam nową nadzieję rodzi
a wschody słońca skąpane w błękicie
i pierwsza burza co pomrukiwaniem
przywoła tęczę po wiosennym deszczu
uśmiechy dzieci jej pięknem malowane
w świeżej zieleni złoty promyk słońca
dotknął obudził srebrną kroplę rosy
noc chłodna na trawie dywan utkała
po którym rankiem brodzi bocian bosy
to obraz wpisany w ramy horyzontu
za którym światy inne odległe
nie znajdziesz tam bzu piwoni jaśminu
jaskółek czapli i nieba pogodnego
autor
karmarg
Dodano: 2018-05-06 10:39:19
Ten wiersz przeczytano 1517 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
Ładnie to ujęłaś
Rozbudzasz wyobraźnię.
Pozdrawiam
Marek
Z prawdziwym zachwytem o najpiękniejszej wiośnie na
świecie:)
Pozdrawiam serdecznie.
https://www.youtube.com/watch?v=PjpdgvPnOEQ
Marianno jak swojskie to swojskie, chyba za bardzo
dosłownie wziąłem sobie do serca Twój
tytuł. Ale opis wiosny tętniącej życiem
wspaniały.
Miłej relaksacyjnej niedzieli z piórem w ręku.
piękna ta nasza przyroda :)
miłego dnia:)
tak, to obraz niezwykle bliski mojemu sercu.
Przyroda ma swoje zakątki o szczególnej urodzie
jedne w kwieciu
inne słyną z cudów dokonanych w wodzie