Nasze szklanki wypełnijmy ...

Ubrany w kożuch z jagnięcia zdjęty
Nie marznę, mocno jestem korzuchem spięty
Zdejmę kożuch, odkryje swoje ciało
By delikatne palce je dotykało

Zima, zwisające nagie sople z okapów
Styczeń wypełnia mrozem naroża dachów
Pozdejmuję sople, powymiatam mróz szary
Pragnę by był już luty, nie dasz mi wiary

Marcem okręcę się jak pledem ciepła
Kwiecień on dla lutego i marca – miotła
Maj z nim przyjdzie ona z jezior jedwabna
Czerwiec, jej ciepłe ciało, piękna powabna

Lipiec i sierpień na krok od siebie nie ustąpimy
O lipcu i sierpniu już oboje dziś śnimy i tęsknimy
Nie będziemy sami, zawsze subtelna muzyka obok
Zajadać będziemy i cieszyć się z letnich owoców

Wrzesień, jeszcze letnia sukienka z ramiączkiem
Październik kradnie nam godziny ranne i wieczorne
Listopadowa dziewczyna w białym płaszczu moknie
Ku mnie wyciąga ręce – ciepła i moich rąk pragnie

Grudniowe dnie bajeczne w święta, rok się kończy
Nalewamy szklanice za przeszłość, za nowe miesiące
Wypijmy za nasze jakże niedawne poznanie
Nasze szklanki miłością do pełna wypełnione

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2022-01-21 Dodano: 2022-01-21 08:01:48

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie