Natłok myśli

Najwieksze marzenia w takich chwilach...
Isc przed siebie nie zwazajac na nic.
Dotknac ognia i sie sparzyc.
Skoczyc z drapacza chmur noca i liczyc w locie ostatnie gwiazdy.
Lezec cala wiecznosc i marzyc.
Plynac i zostac pochlonieta przed wode.
Plakac, az uslyszy sie wlasny krzyk, ktory tyle w gardle tkwil.
Kaszlec, az wypluje sie serce-Bo przez nie cierpi sie polowe zycia.
Miec caly swiat w swojej rece.
Krzyczec do ostatku sil.
Uleciec ponad wszystko i byc z Toba, kolo Twego serca blisko.
Pogadac szczerze z Bogiem, posmiac z diablem.
Wejsc w labirynt, zgubic sie, byc zopomniana, lecz za tulaczke dostac nagrone-szczescie.
Zbudowac a potem zburzyc dom-przeciez nic nie trwa wiecznie.
Wtulić sie i czuc sie bezpiecznie
Wsiasc w samochod nie wiedzac do kad sie jedzie i wsluchac sie w ostatnia piosenke dla urozmaicenia chwili, zeby bylo smiesznie.
Smiac sie tak, zeby uslyszal caly swiat..gdyz mam tyle sil.
Zamrozic by zostawic, rozpalic i byc rozpalona tak, zeby zostal tylko pył.
Chce sie bawic, biegac na lące...chodzic sciezkami lasu...potem wszystko spalic, by zatrzec slady.
Iśc....
Nie doznac zdrady.
Plakac w Twoje ramie nie wstydzac sie potoku lez.
Sluchac godzinami szumu fal, placzu mew.
Wezwac Posejdona i zalac caly swiat.
Zobaczyc co oznacza zycie zza krat.
Byc przez jeden dzien wichura, potem sloncem i ogrzewac-czujesz cieplo?
Powiedziec zyciu szach-mat...
Wspierac niebo, zniszczyc pieklo.
Chciala bym setki razy robic to czego nie moge i setki razy widziec swoja smierc...
Teraz nic nie zrobie bo spadam...
Gdzies daleko, zeby zapomniec...i nie waz sie podnosic gdy widzisz, ze upadam..
Zawsze wstane!

autor

PY$KA

Dodano: 2008-05-15 13:11:09

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie