Natura a człowiek...
Natura
słońce w szuwarach
nad kwiatem wodnej lilii
zawisła ważka
zapach jaśminu
pod rozgwieżdżonym niebem
dojrzewa wieczór
topnieją śniegi
w szeptach górskich strumyków
złote kaczeńce
Człowiek
cywilizacja
od maczugi po atom
cień Hiroszimy
zadrżała ziemia
w otwartych oczach dziecka
zastygła groza
ciała wśród gruzów
rzędy dziecięcych grobów
otom ja-człowiek
autor
montibus
Dodano: 2022-07-01 13:04:28
Ten wiersz przeczytano 1855 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Pięknie! Plusik
Natura da sobie radę bez człowieka ale ten bez niej
nie przeżyje i choćby dlatego powinien żyć z nią w
zgodzie, inaczej zginie.
I dolaczam swoje uznanie dla dobrych, glebokich haiku.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Wspaniałe Haiku, w pięknych obrazach-
Pozdrawiam, Tadeuszu.:)
Refleksyjnie, pięknie.
Bardzo na TAK.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękne haiku...
Udane wymowne haiku.
Po mistrzowsku Tadeuszu piszesz Haiku, skłaniają do
zadumy, serdecznie pozdrawiam kwiatami lipca :)
Doskonałe haiku.
Pozdrawiam serdecznie i proszę o więcej:)
Natura piękna niewinna i człowiek niszczący ją i
siebie...bardzo trafna porównująca refleksja w
obrazowym haiku. Miłego dnia.
Ciekawe, dwutematyczne, po części dramatyczne haiku.
:)
Pozdrawiam.
Wyśmienicie napisane haiku, dobrane odpowiednio
poszczególne słowa oddają głębię przesłania.
Pozdrawiam cieplutko.
Pięknie haiku... można czytać pojedynczo jak również
jako całość:)
Pozdrawiam :)
Doskonałe - jako pojedyncze i w przedstawionej
kompozycji z wykorzystaniem kontrastu i eskalacji
napięcia oraz z nie-do-zapomnienia pointą. Pozdrawiam
serdecznie :)
Świetne zestawienie!
Pozdrawiam Tadeuszu:)