Natura a człowiek...
Natura
słońce w szuwarach
nad kwiatem wodnej lilii
zawisła ważka
zapach jaśminu
pod rozgwieżdżonym niebem
dojrzewa wieczór
topnieją śniegi
w szeptach górskich strumyków
złote kaczeńce
Człowiek
cywilizacja
od maczugi po atom
cień Hiroszimy
zadrżała ziemia
w otwartych oczach dziecka
zastygła groza
ciała wśród gruzów
rzędy dziecięcych grobów
otom ja-człowiek
autor
montibus
Dodano: 2022-07-01 13:04:28
Ten wiersz przeczytano 1856 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
bardzo dobre i przemyślane haiku Tadeuszu
Natura, piękna, spokojna przestrzeń.
Człowiek - bezmyślna istota niszcząca wszystko wokoło.
Istota niosąca cierpienie, płacz, wojny.
Przeciwieństwo natury.
Wiersz fantastyczny. Świetne zestawienie sprzeczności.
znakomite
i to przejście z łagodności w ciemność i zgrozę,
przemawiają obrazy subtelnie, boleśnie i głeboko.
pozdrawiam.
Wymowne wersy skłaniają do głębokich przemyśleń w
zestawieniu człowieka z naturą, pozdrawiam serdecznie.
Bardzo, bardzo na tak, pozdrawiam :)
Natura roztacza przed nami cudne obrazy nasycone
kolorami, a człowiek.. nie brzmi dumnie. Cudnie.
Miłego dnia Tadeuszu.
Świetne haiku, pozdrawiam.
;)
Człowiek który chce być panem tego świata niszczy go i
będzie mógł rządzić tylko stertą gruzów... Dobry
wiersz, pozdrawiam Cię serdecznie
Wymowne, znakomite haiku.
Pozdrawiam.
Bardzo głębokie haikowe myśli. Przykre, że człowiek
sam tak niszczy naturę, a oczekuje, że ona zawsze
będzie wdzięczna (tylko za co)...
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo podoba mi się przekaz i jego forma .Człowiek
powinien uczyć się od natury , choć jest uznawany za
gatunek nadrzędny . Pozdrawiam autora ;-)
Przekaz z głęboką refleksją.
Widzę w nim zło prowadzące do zatracenia wszystkiego
co piękne. Bezwzględność i chciwość człowieka
pozbawiona jest wszelkich zasad.
Pozdrawiam
Marek
bardzo wymowne haiku.
Natura też potrafi niszczyć, ale człowiek jest w tym
mistrzem. Dobre zestawienie. M
natura to piękno i siła,,pozdrawiam