Natura a człowiek...
Natura
słońce w szuwarach
nad kwiatem wodnej lilii
zawisła ważka
zapach jaśminu
pod rozgwieżdżonym niebem
dojrzewa wieczór
topnieją śniegi
w szeptach górskich strumyków
złote kaczeńce
Człowiek
cywilizacja
od maczugi po atom
cień Hiroszimy
zadrżała ziemia
w otwartych oczach dziecka
zastygła groza
ciała wśród gruzów
rzędy dziecięcych grobów
otom ja-człowiek
autor
montibus
Dodano: 2022-07-01 13:04:28
Ten wiersz przeczytano 1841 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Haiku świetne. Przekaz powala.
Pozdrawiam serdecznie.
Wyraziste zestawienie łagodności natury z agresją
ludzką. Miłego dnia Tadeuszu:)
Człowiek zdolny jest do wzniosłych i bohaterskich
czynów.
Zdolny jest też do największych podłości.
Mądrze i pięknie.
Bardzo, bardzo na tak.
Ciekawe zestawienie...
Natura dla człowieka, a on wynaturzony...
Pozdrawiam Tedeuszu :)
Obrazy natury i emocje,
wyśmienite Haiku,
wow,
pozdrawiam serdecznie:)
Natura vs kultura
Dobry wiersz, bo pokazuje miałkość kultury w zderzeniu
z prawem naturalnym, gdzie nawet drapieżnik zabija
tylko wtedy, gdy jest głodny.
Słowem to, co nazywamy kulturą jest chyba
przereklamowane, a natura ciągle niedoceniana w swej
mądrości, w ideach zjawisk. Choćby takich jak
miłosierdzie, opiekuńczość. Nawet w relacjach
międzygatunkowych, które nie zawsze są definiowane
jako przyjazne. A nawet jeśli tych zjawisk nie ma, to
jest idea symbiozy.
A człowiek? Człowiek jest ciągle niedoskonały.
Wyczarowałaś prawdziwe obrazy z życia człowieka.
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem. Udanego i miłego
weekendu:)
Porażające zestawienie.
Świetnie napisane.
Podziwiam Twoją wrażliwość, niezbyt często spotykaną u
mężczyzn.
Pozdrawiam serdecznie, Montibusie.