Nauczę się...

nauczę sen
jak ma nie budząc świtu przemycić noc ku nocy
bo nie chcę dnia
co mnie blaskiem świadomości przenika
nauczę dłonie
jak omiatając opuszkami palców tysiące przedmiotów
nie zetrzeć czułości
nauczę oczy cierpiliwości
by chłonąc smugi światła i soki barw nie przykryły się rzęsą znurzenia

nauczę się czekać
otwierać oczy co rano i wieczorem zamykać
odkładać słowa na potem
i serce owijać w celofan
nauczę się być z sobą
i chwytać w lustrze spojrzenia

tylko wciąż nie umiem wydrzeć moim ustom
twojego imienia

autor

archanielica

Dodano: 2012-03-16 15:29:19

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie