Nauka latania
jak ptak szarpany wichrem
oślepiony łez deszczem
w bólu straconych marzeń
konający na wietrze
najcichszego szeptu gwiazd
rozpaczliwie nasłuchuję
pragnąc znów radość wpleść
pomiędzy drżącymi biciami
serca...
co marzyć zapomniało
i uczy się na nowo...już bez Ciebie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.