Nawoływanie wiosny

Nostalgia i tęsknota, rudo-czerwona rdza -zżera i doskwiera

Nawoływania żniwiarzy ?pokotem trawy
Ich zapach, nozdrze dotyka śpiewnie
Tataraki wysokie, pachną zamulone stawy
barwna dziewczyna ?w podskokach biegnie

Usiąść w lipowym rozległym chłodnym cieniu
Oddać się zapachowi, wiosennemu natchnieniu
Piasek, barwne kamyczki w srebrnej wodzie strumienia
Śpiewne dźwięki kosy od łąk, dlaczego mnie tam nie ma

Pod powiekami widzę ją w zwiewnej sukience
Biegnie ku żniwiarzom z białym w ręce bzem
Daleko od łąk, pełen tęsknoty i marzeń,
tutaj wokoło tylko piasek i palmy, przykry sen

Nocą chłód pełznie od pustyni do Bagdadu* skrajem
Nawet księżyc inny, wisi nade mną jakby z wosku
Tak długo jestem w delegacji poza moim krajem
Nie ma traw, drzew lipowych, nawet chleba po polsku

Samotny, inni obcy nie ma do kogo wyciągnąć rąk
W ustach piasek, ciało i myśl kusząca westchnieniem
Czas wojny w Iraku, dla mnie zamknięty krąg
Po wertepach wróciłem, wielkie serca ulżenie

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

*Przez okres wiosny ? do październikowego ramadanu służbowo byłem na terenie Iraku. Samotne tam moje urodziny ?

autor

slonzok

Napisany: 2012-05-01 Dodano: 2012-06-02 07:12:34

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie