Neutralny wiatr

Jak piórko unoszone
przez wyblakły wiatr
wśród nieskazitelności wód
wśród grzechu ognia
ja szybuję!
Tak... jak wiatr...

Na granicy między
wodą a ogniem
wypala się szkło...
szkło ostre czyste
szkło raniące przejrzyste

Wiatr szepcze o swej
neutralności
szepcze, szepcze...
A myśli? Ha!
Bo w wietrze
i tak unosi się
fałszywa mgła!

Przekonany o swej niewinności?
Dziwne...
Otwarte na oścież okienne wrota
wtarga wiatr
od cebulek włosów
aż po korę mózgu
wtarga wiatr...
wywiewa resztki weny
czy natchnienia
(jak wolałabym to nazwać? )

autor

Dead_Doll

Dodano: 2009-02-27 20:53:29

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie