NiC
Nadzieja goni nas....
Nadzieja, tak cicho, przemyka wśród nas
I pędzi bez przerwy, przed siebie do mas
I spieszy się, w duszy swej dysząc co
dnia
A czas, uciążliwie tuż za nią wciąż gna
I świat przemierzając, poświęca się nam
A on, choć jest wszystkich, to ciągle jest
sam
I każdy, kto schwyta ją, marzy jak w
snach
A czas w swym pościgu zawzięcie wciąż
trwa
I wyścig ten w dziejach swe miejsce gdzieś
ma
Tam ona ucieka, w pogoni on gna
I trwa tak wytrwale i w noc i za dnia
Tak sama się toczy przedziwna ich gra
...i staruszek czas
Komentarze (4)
Dobrze, że goni nas ta nasza Nadzieja. No i, że się
jeszcze tą gonitwą nie zmęczyła. Bo gdyby tak się
przypadkiem stało to... :(
Wiersz mi się oczywiście podoba :)
Faktycznie jest to wyścig nawet w formie wiersza i za
tą rytmike duży plusik
Nadzieja, co to tak naprawdę jest, tego chyba nie wie
nikt. PLUS
Czuję sie tak jak bym czytała Lokomotywę
J.Tuwima.Pozdrawiam