Nić Ariadny

Wieczór.
Siedzę w fotelu,a myśli skulone leża u mych stóp mrucząc leniwie - jak kot co myszy nie łapie.
Wyrzucam nić za okno, trzymając za jej koniec,
mam nadzieje,że ją złapiesz.
Dasz radę minotaurom i innym takim.
Przyjdziesz.
Noc już nadchodzi.
Wskazówki zegara bawią się w berka,
jak długo iść można, gdy drogę masz wskazaną?
Nogą tupie niecierpliwie, myśli uciekają spłoszone,
każda w jednakową stronę - jedna za drugą.
Mija godzina, dwie, trzy, już jest rano.
Zasypiam zmęczona ,już nie czekając.
W śnie niechcianym wypuszczam nitkę.

Do widzenia i dobranoc...

autor

kreatura

Dodano: 2008-12-23 00:47:23

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie