o nich, dla nich...

...

Tysiące... Milionów setki poległych...
Gdzie jeden za drugim, krok w krok idzie sam...
Procenty z nadzieją, że może nie koniec,
Że może się uda... godzina nie ta...


To dziecko nie moje ! przez ramię rzuciła...
Nie moje ! zapiera się mężnie jak chłop.
Mamusiu, zaczekaj !... przez łzy ktoś ją woła...
Zaczekaj ! Mamusiu ! ... nie słyszy już go...


Wrzucili go... Tłoczno... Gorąco i duszno...
W bezsilność przechodzi krzyk jego i płacz...
Ktoś bije łbem w ścianę... ktoś woła do Boga,
Przez chwilę... Bo później milczeniem się stał...


Panowie i panie ! zapraszam do komór !
Do gazu ! na mydło przerobić się czas !
O ! tak będzie lepiej !... być może... lecz komu...
Bo nie ma już żadnego z nich pośród nas..

...

autor

KtosGdziesTam

Napisany: 2004-11-14 Dodano: 2004-11-14 18:42:36

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie