Niczyje...

Wania
Lat może sześć, a może siedem
wypędzony z domu
przez alkohol i biedę
za cienka kurtka, zbyt ciasne buty
błędy dorosłych, dziecka pokuty

Andriej
Zima dopiero co mrozem zagościła
gdy go ręka konkubiny za drzwi wyrzuciła
za kark niczym niepotrzebnego szczeniaka
ojciec go nie bronił, miłość wielka taka
pozbawiony wszystkiego z ufności odarty
gra o resztki godności z losem swym w trzy karty

Nastia
Nikt nie wie, skąd na ulicach miasta
pojawiła się ta smutna trzynastka
kupczyła swym ciałem, bladym od cierpienia
byle tylko zarobić na działkę zapomnienia
aż trafił się klient, który w swej dobroci
pozbawił ją złudzeń, wiecznością ozłocił
dobra bozia zabrała z tej zimnej ulicy
teraz z aniołami łez korale liczy...

Polecam dokument „Dzieci z Leningradzkiego” ...

autor

sari

Napisany: 2020-02-13 Dodano: 2020-02-13 09:26:48

Ten wiersz przeczytano 2036 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie