NIE!
Gdy ktoś krtań dusi
komplikując życie,
wiesz że nie zmusi
do niczego Ciebie.
Tonie w swoim bagnie
bezlitosnym pogrążaniem,
gdy mówię zawsze NIE
przed śmierci wrót otwarciem.
Nieugiętość osobowości
rozliczana na sposób ułamkowy
i zbudowana z błędów przeszłości,
rozkwita pąkiem róży.
Spójrz, co straciłeś...
Ty rzekomo kochasz,
a ja Ciebie nienawidzę,
po cóż szlochasz?
Duszy i serca znów nie zabijesz!
K.C.
Dla R.T.
autor
BiałaCzarownica
Dodano: 2010-07-05 00:35:41
Ten wiersz przeczytano 629 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Przejmujący, intrygujący wiersz. Duży ładunek
emocjonalny!
Jak zabić można duszę? Ją ją duszę. Do zabicia serca,
potrzebny jednak zawodowy morderca. Pozdro...
O, widzę że strasznie nienawidzisz i dlatego tak
krzyczysz?
wiersz protest ...krzyk
rozpaczy...walka...niesamowity..i zakończenie..o
tak...nie zabijesz...pozdrawiam
witaj, słusznie, trzeba mieć swoje ja i swoje nie!.
iść optymalną drogą. a wtedy żadne moce złe, nic
zrobić Ci nie mogą.
dobry, mądry wiersz.
I tak trzymać!! :)
"Duszy i serca znów nie zabijesz!"
Życie mamy jedno i warto tak żyć, by szczęśliwym być.
Pozdrawiam :)