Nie czas na smutek…
jesienny garniec kipi kolorami
barwną mozaiką wirują liście
wytrawny malarz całymi dniami
tworzy scenerię na przyjście…
pory co chociaż piękna
to jakiś smutek ze sobą niesie
budzi myślenie o przemijaniu
a przecież to tylko jesień…
dostojna tak jak co roku
róże pogasi deszczową słotą
wichrem zamiecie to co opadło
i zapomnimy że była złotą
autor
zdzisław
Dodano: 2009-09-22 16:03:29
Ten wiersz przeczytano 672 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Jeszcze jest piękna, choć z melancholią.
Na razie cieszmy się tą piękną złotą porą:)
Zmiana pory roku, a w wierszu wiele jesiennego
uroku...
kazdy czas jest dobry na smutek i radosc.....czy
kolejne pory roku....witaj dostoja Pani Jesien..
Smutkiem powiało a to tylko jesień . :)
a no jesień zazwyczaj okresem
przemyśleń...melancholii...ale ona też może przynieść
coś, co odwróci nasze myślenie...ładnie u
Ciebie...Pozdrawiam:)
Zostawiam plus.
I, nie potrafimy spamiętać
ułożenia liści na drodze
twarzy i marzeń słonecznej, złotej jesieni...
Z melancholijną, filizoficzną nutką: przemijanie
naturalnym cyklem, po którym (przynajmniej w
przyrodzie) wszystko się ponownie odradza; w końcu, to
tylko jesień... Podoba mi się, pozdrawiam.
Szybko zapomnimy fakt, ale ona zawsze o sobie w
odpowiednim czasie przypomina...ładnie;)
Liście barwne czas zamiata- koniec lata i jesieni.
Białym puchem zima, melancholię zamieni w sen natury,
by wiosna wstała piękna i radosna Bardzo ładny
refleksyjny o nieuchronności zmian natury :)