Nie deptać trawnika

Deszcz gdzieś za nami tańczy z wiatrem w lesie.
Mgła ciepła gęsta budzi słońce w świcie.
Idziesz ciągle przy mnie gdy głos już się nie niesie.
I Twa obecność cenniejsza ponad życie.
Tak depczę stokrotki które się podniosą po moich krokach.
Tak idzie się przez życie patrząc w niebo w gwiazdy.
Idziesz ciągle przy mnie rozgladasz się po bokach.
- Jesteś egoista, idąc tak...doprawdy.
Ptaki krążą w koło wciąż się nawołują ostatnim tchnieniem.
Jestem inaczej byłbym brudnym zmywakiem wyżmiętym .
Chciałbym inną móc pozostawić w kłamstwie nadzieję.
Egoizm nie jest piętnem na patyku utkniętym.
Cenię stokrotki i ptaki i Ciebie
Spacery także cenię.
Nie chcę iść ścieżkami już tego nie zmienię.
Chrześci trawa sucha łamana naporem pod stopami.
Rosą pokryta gęsta i zielona
lucerna rzadko rozsypana.
Wiatr niesie świeży oddech wielkimi polami.
Ćma która się zbudziła w uscisku poranka złapana.
Odfrunie w cień drzew, usiądzie na korze w ciszy...
-Czy Ty mnie rozumiesz i w ogóle słyszysz?...

autor

dEn

Napisany: 2014-07-15 Dodano: 2014-07-15 22:11:46

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie