Nie dziw się
Nie dziw się
Czasem,
Gdy bywasz w ogrodzie -
"Pod lasem",
Ze chodzą za Tobą
Cichutkie szelesty,
Nie znane Ci szmery i cienie -
Jakby szeptane protesty
I skargi dalekiej - westchnienie...
Nie dziw się!
To ja...
Jestem myślami przy Tobie!
Blisko,
Tuż obok -
Jak mgły porannej obłok
Ukrywam się nisko
W rzędach truskawek,
Albo wysoko -
W szeleście liści.
Patrzę na Ciebie
Powiewem wiatru
Wśród traw i kwiatów kiści.
Nosisz mnie w konewce,
Gdy dajesz wodę
Warzywom, a mnie ochłodę...
Chodzę za Tobą wszędzie,
Skradam się -
Cicho, skrycie
A jeśli głos usłyszysz -
To mego serca bicie...!
Julian Niestoruk
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.