Nie idealny świat....

Tak wiele możemy zmienic...

Ta rozkosz życia codziennego,
Nienawiść i radość w parze,
Wyginięcie gatunku ludzkiego,
w zwierciadle kwiatu wonnego.

Pełna tajemnicy kraina,
To obce miasto obcy raj,
Smutna, człowieka mina,
Że to koniec, i pójdziem w daleki gaj...

Wspominać urocze chwile,
Zapełniać nimi niezliczone rany...
To jak kiedyś było mile,
Móc witać się u stóp nowej bramy...

Nie patrzeć na zło,
pewnej odrobiny drwiny...
Leżące zbite szkło...
Przerażających ludzi cierpiące godziny....

autor

.:Olka:.

Napisany: 2006-11-02 Dodano: 2006-11-02 20:18:29

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie