nie-kochane, nie-moje

szaro jest na dworze, choć słońce świeci..
gdzie jest szczęście niekochanych dzieci?
nagły brak czegoś..
pustka zamiat miłości..
spróbuj być sam, żyć z ludziej litości..
nikt cię nie tuli, nikt nie pociesza..
nie próbuje wyjaśnić, dlaczego motyle są takie piekne,
a jesień kolorowa..
nie mówi, że czasem każdy płacze,
i ludzie są tak bardzo niezrozumiali..
nie zapewnia co dziennie: "ty masz mnie!
razem damy sobie radę! kocham cię.."
a ty?
nie mówisz tej osobie mamo!
nie biegniesz do niej z raną na kolanku,
ani powiedzieć, że się zakochałeś..
nie opowiesz, jak czasami źle ci na tym świecie,
i nie dajesz już rady z niczym..
nie przytulisz się do niej i nie powiesz:
"mamo, jak ja ci dziękuje, że jesteś!"

zrozum je..
źle im i to bardzo!
ale nie ma nikogo,
komu mogłyby o tym powiedzieć!

..'tanio sprzedaję swoje misie, na bazarze egoistów. czy któryś spyta kim ja jestem?!..'

autor

loli

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-11-24 16:36:00

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie