( Nie ) komunikacja
Strumyk niedopowiedzeń
między nami popłynął
maleńką uwagę
zawierał
w rzekę ukrytej pretensji
później się zamienił
i wody wciąż
nabierał
za naszym przyzwoleniem
jezioro obojętności
powstało
morze niezrozumienia
było przyczyną
oddalenia
przeogromny ocean
wzajemnego żalu
rozdzielił nas
na zawsze
autor
pasjonatkamiłości
Dodano: 2020-10-18 12:41:02
Ten wiersz przeczytano 546 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
"Za naszym przyzwoleniem". Smutne. Pozdrawiam.
tylko rozmowa czasami jedynym lekiem na kryzys w
związku ale powinny chcieć jej obie strony wtedy to ma
jakiś sens
Wiersze są bardzo głęboko przemyślane pięknie napisane
super
z małego strumyka zrobił się ocean...
Smutno ale czasem żal jest zbyt duży...
Pozdrawiam serdecznie :)
Tak bardzo inny od poprzedniego.
Ten trochę- zrezygnowany.
Tymi słowami podsumowałaś nie jeden związek...
Miłej niedzieli
ufff - smutnie, ale nie u Ciebie jednej takowe
chwile, których nie wspomina się mile, bowiem świat ma
dwie połówki dobro+zło=świat ludzi
i to pewną refleksję budzi;
u mnie np. taką = że choćbyś się starała nie wiem jak,
to wszystko zależy od tego, jaki ze sobą przyniosłaś
znak przychodząc w dzień narodzin.
Wymowna, bardzo smutna refleksja i puenta, pozdrawiam
ciepło.
Brak szczerych rozmów może szybko doprowadzić do
rozluźnienia związku, a w konsekwencji do rozstania :(
Pozdrawiam