Nie łatwo być poetą

Zamykam oczy i zamiast myśli pustka
Skończyłem się, totalne wypalenie
Oddałbym mały palec za dobry pomysł
O weno przyjdź
Błagałbym ale jakoś mi się nie chcę
Obojętność przeszywa mnie na wskroś
Ciągle patrzę i nic nie widzę
Nie wstaje z łóżka nawet by dojść
Tam gdzie chciałbym a raczej i musiał
Nie mam siły na własne życzenie
Teraz nazwiesz mnie nygusem
Sam spróbuj żyć w zgodzie z własnym sumieniem
To nie takie łatwe żyć po to żeby być
Istnienie tak w ogóle albo wcale
Mimo to pozostawić coś chcę
A może jednak to jeden wielki sen
Te wszystkie sądy złe i bunt bez powodu
Te wszystkie czyny złe nawet i gorsze
Bo wołam o pomoc proszę podaj rękę
Bo krzyczę zdartym do krwi gardłem
I w krzyku swym mięknę
Zabierz tą samotność zanim mnie zabije

autor

deMargo

Napisany: 2009-08-10 Dodano: 2009-08-10 17:18:24

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie