Nie lubię

Pięknie... delikatnie i lekko, mało słów, a treści
tyle... świetny wiersz!

Poranek to powrot do rzeczywistosci a ona bywa
rozna...i z nadzieja czekamy co przyniesie kolejny
dzien ..pozdrawiam

nikt chyba nie lubi ;)

za miłością i marzeniem czasem podąża rozczarowanie ,
plany swoje, a życie swoje

Czasem poranek bywa wyzwoleniem, w duszy zmęczonej snu
objawieniem... Pozdrawiam:)

Smutek bardziej przebija niż melancholia, a ostatni
wers jest tego potwierdzeniem.

Poranek, no tak jak to każdemu co innego do szczęścia
potrzeba:)

Gwiazdy Czatinko, są bardzo daleko... poza tym są
długowiecznie kapryśne... żyją swoim życiem-byciem,
zdają się nas nie zauważać... a nawet rzekłbym - wcale
nas nie widzą... złudne jest więc pokładanie w nich
nadziei a tych miłosnych ( gdy zapadnie noc), to już -
niedorzeczność... ale gdy dusza rwie się w
przestworza... to nie wiem... niech leci, nawet - ku
najodleglejszym gwiazdom

Ładny, nastrojowy wiersz. Też nie lubię
niedokończonych snów:))

tak na prawdę nic się nie kończy,wiersz z dobrym
przekazem.

"Nie lubię poranków" takich poranków to ja też nie
lubię

Poranek, to powrót do samotnej rzeczywistości, wiec
jest zrozumiale dlaczego "
Nie lubię poranków".

Frustracja :) Następny wiersz rano będzie
optymistyczny Pozdrawiam spontanicznie

Jak po smutku nadchodzi szczęście tak po nocy musi
nadejść dzień piękny wiersz pozdrawiam ;)

Noc jest wybawieniem od szarego, zmęczonego dnia.
Dlatego tak ciężko nam wracać do niego :)