Nie ma nas.

Bez swiatla w labiryncie,
bez odpowiedzi i pytan,
bezdzwiecznie na do widzenia,
w ciszy nastepnych powitan.

I w wir bezsensu brniemy,
jak w prozni sie dusimy,
szaleje wokol niepokoj,
czy dalej tak zyc musimy?

Pytac?-No powiedz sam- kogo,
gdy boli kazde pytanie,
daremnie budze nadzieje,
biedna,skulona zostanie.

Przeklety labirynt zburze,
drzwi tylko otwarte wszedzie,
obijac sie nie bedziemy,
bo nas juz nie ma- nie bedzie.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-08-03 00:01:16

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie