Nie mów
Nie mów, że jesień tak się skarży,
że radość skrzypce pochowała.
Struny patyną smutek trawi.
grymas milczenia siadł na wargach.
Nie mów, że deszcz ugasił iskry,
tamtych jesieni, w pąsach, złotych.
Dawne szkarłaty granat przykrył,
czułość zgasiły niepogody.
A na ostatnim winobluszczu -
czerwień mu srogi chłód porywa -
winną stalówką wiersz się usnuł.
Napełnia ciepłem.W nim zastygam.
autor
magda*
Dodano: 2016-10-15 08:57:07
Ten wiersz przeczytano 729 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Bardzo ładnie.
Pozdrawiam Magdo.
Pięknie... lubię kiedy w pamięci obraz wraca, mamy
wiele pięknych chwil, które trzeba pielęgnować.
Pozdrawiam
Te zimna to stan przejściowy, jesień potraf być
piękna, jak Twoje wiersze.
Poezja w pełnej krasie. I te winobluszcze... Cudo ;-)
Jak zawsze poetycko pięknie Magdo Pozdrawiam
... i tak też uczynię pomilczę
pozdrawiam
a my tak ciągle o tej jesieni co z melancholią do nas
przychodzi lecz jak jej nie lubić gdy złotem nas
zwodzi:-)
pozdrawiam
Może stalówka i winna, ale pióro lekkie. Uroczy wiersz
:)
Noc nie mówię, no może to, że fajny wiersz.
Przychyla się do moich przedmówców. Wiersz bardzo
barwny, udany. Pozdrawiam
Cieplutko piszesz o jesieni i tak trzymać,bo ona też
bywa piękna.Pozdrawiam.
bardzo poetycko Madziu
liryk jesienny
Witaj Madziu,
Piękny i przepełniony ciepłem wiersz. Pozdrawiam
serdecznie i życzę miłego i radosnego weekendu, ze
słoneczkiem w tle. Dziękuję też, za sympatyczne
odwiedzinki:)
Ciepły rozmarzony i uroczy.
Miłego dnia Magdo:}
Piękny, barwny jesienią wiersz:)