***(Nie mów księdzu...)

***
Nie mów księdzu żeś cnotliwa,
Nie mów!- W życiu różnie bywa!

***
Jedną rozgrzeszy, z inną, cóż, zgrzeszy...
Taki już bywa ten żywot kleszy.

Dobry parafianin

Kto w kopercie księdzu daje,
Ten, tego, nigdy nie złaje! (a)

Dolo nasza dolo

Kiedy ranne wstają zorze
To chłop orze-a ksiądz... może!

***
Prawi z ambony kazania, morały
Choć różnie o nim wróble... ćwierkały!

***
Nauki to jedno- zaś, co do praktyki-
Niejednej zdejmował nie tylko buciki.

***
Ksiądz, jak każdy chłop, no wiecie,
Jeden płodzi kazania..., co niektóry-dziecię.

***
Gdy gosposia w sile wieku,
Ksiądz jeszcze na fleku
W noce długie, grają w wista
Bo co robić oczywista...
Możesz samotny człowieku?

***
Na kazaniach łaje,(a)
A gdy rano wstaje
Mikrofon... podnosi
I zaraz gosposi-
Polecenia nowe wydaje!

Tirówka na spowiedzi

Grzeszki jak z worka księdzu sypała,
A wtedy jego, no wiecie, kropidło...
Więc rozgrzeszenie szybko dostała-
Co było dalej?- z kim w nocy spała?
Tajemnicą pozostanie, co w ofierze dała...

***
Stanął księdzu przed oczyma
Lucyfer, tenże się zżyma
Pewnie widział com nabroił
Teraz będzie drwiny stroił...
Oj będzie z tymże zadyma...!

Gwoli wyjaśnienia Toć już przed wieki ludzie mocni w piórze Pisali o męskiej rzecz jasna naturze Rej, Krasicki i Potocki... Opisali-kto, z kim nocki... I jak spędzał.- Mam wyliczać dłużej?

autor

rubin

Dodano: 2007-12-16 13:01:27

Ten wiersz przeczytano 9602 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie