NIE MÓWCIE...

Nie mówcie nikomu, że palę TeHaCe,
Bo wyślą na odwyk lub posadzą w pace,
Nie pytajcie nawet ile na to tracę,
Bo sam za to płacę i po to mam pracę.
I w sumie tyle,
A reszty to już mi się nie chce tłumaczyć.

Na Boga, nie mówcie mi też czym jest wiara,
Że już powinienem, że słabo się staram,
Że jeszcze zobaczę, że spotka mnie kara,
Że będzie w porządku i że minie marazm,
Ja łapię chwile,
I nałapię tyle co życie pozwala.

Nie mówcie mi także, że kiedyś to było,
Że nie ma nadziei i umarła miłość,
Że jakość zniknęła i jest tylko ilość,
Że lepiej nie będzie i coś się skończyło,
Może to prawda,
Lecz teraz jest teraz i w nim ma być miło.

Nie mówcie mi też, że jesteście niewinni,
Wszak widzę, że zwykle to wina jest innych,
Że wy swoje wiecie, a inni powinni,
Niech zmienią się przecież bo wy nieomylni,
Zajrzyjcie w siebie,
Jeżeli na tyle jesteście już silni.

Nie mówcie mi bracia, że nie ma już wyjścia,
Że trzeba się poddać i czekać na przyjście,
Że przyszłość wam straszna i wygląda mgliście,
Więc myślcie rozważnie, bo rzeczywiście,
Gdy w to wierzycie
To przyjdzie to, czego się spodziewaliście.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2021-10-07 Dodano: 2021-10-07 17:27:10

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie