Nie możesz mi tego zrobić
https://youtu.be/TqyLnMa3DJw
proszę
nie odchodź
nie zdążyłam jeszcze dorosnąć
(zawsze mówiłeś mi to żartując)
nie puszczaj mojej ręki
przecież obiecałeś
bez ciebie zgubię się
w tym życiu
nie nie teraz
proszę
nie możesz mi tego zrobić
jest tyle nut
życiowych partytur
wspólnie do wygrania
i po drodze nie zgubiliśmy
naszej miłości
nauczyłeś że świat jest
pełen pięknych uczuć
i tego co mogę
przeżywać
przy twoim boku
wszystko tonie w pobrzasku
a bez ciebie
nawet noc nie pozna świtu
zasmucisz też nasz Paryż
dziś skąpany w deszczu
z kroplami jak nutki melodii
grają dla ciebie
nie puszczaj mojej ręki
nie pozwól by
kir mnie ozdabiał
proszę
nie odchodź
Z cyklu - "My i Paryż"
autor
promienSlonca
Dodano: 2020-02-07 15:54:38
Ten wiersz przeczytano 5356 razy
Oddanych głosów: 130
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (139)
Dzień Dobry!
Witam Wszystkich bardzo serdecznie.
Tak, chwilę, mnie nie było, ale już jestem i
stęskniłam się za Wami i za pięknymi wierszami i już
spieszę się je czytać. :)
Życzę pogodnego dnia i wspaniałego weekendu!
Wszystkiego Dobrego!
Do spotkania na ścieżkach...:)
Z pozdrowieniami
Anna:)
po tym co przeżyłam w chwili śmierci mojego męża a
wydaje mi się jakby to było wczoraj i po przeczytaniu
wiersza mam łzy w oczach i brakuje mi słów na
skomentowanie treści dla mnie zbyt bolesnej
promyczku, pozdrawiam serdecznie :)
Żałuję, ale u mnie w rubryce "my i Paryż tabula rasa.
Na razie czytam, chłonę, oddycham i zachwycam się.
Poezją i Paryżem.
Pozdrowionka Aniu :)
Wtaj strasznię Cię tu mi brakowało
Jak zobaczylem że wyświetlił się Twój komentarz odrazu
" przybiegłem " do Twojego koncika poetyckiego
Pozdrowionka ;)