Nie potrafię
Ja nie potrafię
nie śnić, nie marzyć i się nie łudzić,
czy w końcu trafię
do mego szczęścia, czy jednak wciąż będę
kluczyć?
Ja nie potrafię
powstać, zapomnieć, zacząć od nowa,
w jeziora taflę
serce rzuciłam, bo nikt tego serca nie
kochał.
Ja nie potrafię
zmądrzeć, dorosnąć, nauczyć się życia
i nie przestanę
chcieć ciągle tego, co wiecznie jest nie do
zdobycia.
Ja nie potrafię
nie błądzić, nie tracić i się nie
smucić,
kiedyś nie wstanę,
bo śmierci przynajmniej nie trzeba się
uczyć.
autor
Lamme
Dodano: 2007-06-28 00:33:13
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz ma w sobie coś co przyciąga uwagę , spodobał mi
się .