Nie potrzeba
Czule zmysly nauczyly dlonie
Powoli odkrywac kazdy wrazliwy zakatek
Twojego spragnionego ciala
Podsycaja dziki plomien namietnosci
By po chwili uwolnic z wszystkich napiec
Dzis nie potrzeba czyjejs obecnosci
Cudzych problemow, prostackiej
mentalnosci
Zaklamanych gestow, pustych slow
Dodatkowych obowiazków bez zaplaty
Dusznej klatki i samotnosci we dwoje
Melbourne, dn.18.03.2009r.
autor
inna20
Dodano: 2009-03-18 01:49:26
Ten wiersz przeczytano 847 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Człowiek z wiekiem mądrzeje, choć czasami mamy dość
tych mądrości. Chciałoby się być czasami głupią gąską.
Refleksyjny wiersz, podoba mi sie. Pozdrawiam,
Samotność to trudne chwile życia ale tak niestety w
nim jest-pozdrawiam,trafna refleksja-pozdrawiam!
Wybornie ,jestem pod wrażeniem !
Dłonie potrafią wiele nauczyć.
No tak, warto dołożyć starań na poszukiwania życiowego
towarzysza, tylko jak pogodzić to z miłością.
Pozdrawiam :)
To przykre jak zostaje samotność we dwoje.
Wiersz bardzo ciekawy. Trzeba nam w życiu prawdziwej
miłości.
Podoba mi się, pozbyłabym się tylko tego rymu
"obecności-mentalności" ciut mi zgrzyta, ale reszta
ok:)))
we dwoje jest najlepiej, bardzo dobry wiersz
pomiędzy pierwszą a drugą zwrotką jest różnica trzech
klas; potrafisz dobrze napisać, więc od dzisiaj
wymagania będą większe; tak na moje oko - ta druga w
zupełności wystarcza na dobry wiersz, pozdrawiam:)
Oj Bazyliszku, nie martw sie ta jedna "polska"
literka, bo otrzymalam z Polski klawiaturke i
nareszcie bede mogla pisac "po naszemu". Musze tylko
pocwiczyc :)))))))))) Przesylam Ci cieplutkie
pozdrowienia z Melbourne.
Kasienko kolejny piekny i refleksyjny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam.
Masz racje Kasiu, komu to potrzebne. Madry wiersz.
Pozdr.
Samotnosc we dwoje nikomu nie jest potrzebna. Ale to
chyba nie o Tobie, bo moj nos podpowiada, ze jestes
singlem :)))))))) Pozdrawiam.