O nie przemijalności, o...
Dla Agnieszki i Marioli
Miłość się sączy
smak nie umiera,
trzeba kosztować
w blasku płomienia.
------------------
Drzewo się wali
pień nie niszczeje,
jakby na nowo
chciał wydać knieje.
------------------
Wiatr już przeminął
liście rozrzucił,
drzewa i miłość
w prochu porzucił.
Abyście nie odeszły, w niebyt mej pamięci
autor
banyo25
Dodano: 2009-08-02 00:04:09
Ten wiersz przeczytano 863 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Ale tempo..mam małe co nieco do tego niebytu ..za
resztę + pozdrawiam
Smutny przekaz, ale wiersz naprawdę piękny...
Z każdej myśli możesz rozbudować wiersz.Bardzo
ładnie,podobaja mi się.
Pozdrawiam.
bardzo ciekawie, kazdą myśl można ladnie rozbudować...
normalnie nie wierzę:) Banyo uczy się trudnej sztuki
rymowania:) aż oczy przetarłem ze zdziwienia:):):)
pierwsza - piękna, druga - no ok; w trzeciej niestety
zawiało od Cżestochowy: plusisko i pozdrowienia:)
jak złote myśli. bardzo ładnie. pozdrawiam ciepło :P
OK, wyraziłeś uczucia i dałeś upust - własnie czego?
Nie jestem pewien, i klimat wrogi - dlaczego?
Widzę w Tobie duży potencjał myślowy , tak trzymaj.
brawo