nie ten wiatr
To mój stary wiersz po lifting/u
z zamyślenia
wyrywa krzyk mewy
nisko lecącej nad wodą
obca
nie ta
swojska bałtycka
wsłuchana w mowę kaszubską
chcę poszybować z wiatrem
odkrywać złote bursztyny
zajrzeć do wsi rodzinnej
żale wypłakać
w starym kościółku
raz jeden jedyny
przejść się brzozowym laskiem
pod stopami poczuć szelest liści
wymieszanych z chłodnym piaskiem
mewo nie moja
bałtycka
wietrze nie mój
nadmorski
pochwyć stęsknione serce
zanieś do kraju
do Polski
autor
Donna
Dodano: 2016-04-18 22:00:47
Ten wiersz przeczytano 1632 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Pięknie opisana nostalgia.
Pozdrawiam i siły życzę:)
bardzo piękny wiersz o tęsknocie
za rodzinną ziemią
tęsknota za ojczyzną jest wielka, tam serce zostało i
myśli,,pozdrawiam :)
Tęsknota za Krajem bardzo boli, poznałam ją kiedyś
Pozdrawiam Danusiu:)
smutny wiersz ale ładny o tęsknocie za Ojczyzną . Jak
nie można inaczej niech zaniesie tam wiatr
Pozdrawiam:))