(nie) ufać
komu ufać, komu dobrym być
czy mnie na tym świecie, chce się żyć?
w takim nastawieniu, pomóż mi zrozumieć
przecież wszystkiego nie muszę umieć
pomóżcie sobie ludzie kochani
by nie każdy siebie musiał ranić...
autor
Olga Pawłowska
Dodano: 2014-11-27 22:00:01
Ten wiersz przeczytano 758 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobra refleksja.Pozdrawiam
dobry refleksyjny przekaz* pozdrawiam
Za bardzo ufać nie można,bo łatwo się sparzyć,ale
czasem warto,a co do ran,dobry człowiek rozmyślnie ich
nie zada,czasem bywa,że zrobi to mimo woli,no chyba,że
jest okrutny,bo i tacy są,to takich warto omijać...
Pozdrawiam dobrej nocy życząc:)
Umiesz liczyć, licz na siebie!
Gdyby nie było ran, nie byłoby przebaczenia, a czy nie
jest pięknie godzić się potem?...Ja nie ufam nawet
sobie, ale dobrym warto być, bo dobro zawsze wraca
-ciekawy wiersz, podoba mi się -pozdrawiam
Tak szczerze, to nie ufam nikomu, tylko sobie.
Zaufanie mnie zawiodło dawno temu. Dobranoc
Każdy ma swoje talenty - niech się nimi dzieli
Madry dobry przekaz pozdrawiam
Pomagam na tak
Może być.
Mądra i miła refleksja. Oczywiście człowiek drugiemu
powinien być pomocą byśmy wiedzieli,że żyjemy wśród
ludzi.Pozdrawiam serdecznie.