Nie wróci do istnienia
Już się nie zdarzy żaden cud
będziemy tacy sami
a pszczelarz zbierze z ula miód
zostanie dzień za nami
Znów ziemia wyda złoty plon
zaszumią stare knieje
i roztańczony srebrny dzwon
przypomni stare dzieje
Zostanie w tyle dawny świat
nie wróci do istnienia
gdzie kiedyś rycerz w polu padł
by wolna była ziemia
Gdzie cały w złocie błyszczał dwór
chłop składał dziesięciny
może ostatni zboża wór
wędrował z jego ziemi
Zaś starych legend było w bród
o smokach topielicach
i gdzie znachorki palił lud
bo każda czarownica
A honor sobie cenił człek
i dobro miał na względzie
dziś się historii zmienił bieg
świat taki już nie będzie
autor
joanna 53
Dodano: 2023-03-24 10:16:54
Ten wiersz przeczytano 563 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Niestety tak być musi:(
Pięknie:)*
Wiersz płynie rwącą rzeką...;)
A mógłby wrócić tamten czas na miesiąc i nauczyć
dzisiejszego człowieka rozumu...może potrafiłby
docenić wiele rzeczy...pozdrawiam serdecznie.
Panta rei...
wszystko się zmienia.
Tak, wszystko się zmienia.
Choć my nie- bo w środku zawsze jesteśmy tacy sami.
Piękno człowieka nigdy nie mija.
Wszystko się zmienia, czas biegnie...
Pozdrawiam serdecznie :)
Świat biegnie ledwie nas zauważając dobrze, że pozwala
oglądnąć się do tyłu, Ty ładnie to wykorzystałaś.
Pozdrawiam, +
Miłego dnia
Świat się zmienił i ciągle się zmienia. Natomiast
zasady moralne powinny być te same. Pozdrawiam
serdecznie w zadumie nad losem świata i ludzi.
Pomyślności:)
z pewnością świat się zmienił,
nie tylko in minus, bo to, że
była przepaść między majętnym panem,
a chłopem pracującym u niego w polu, to wcale niefajny
przykład, świat się zmienił i np, są postępy w
dziedzinie medycyny, dziś człiwek żyje dłużej, ale też
pewne wartości zeszły, że tak powiem na psy, i z
pewnością kiedyś było więcej w nim rycerskości czy
innych pozytywów tego typu, a dziś pewnych wartości
się nie ceni, niestety.
Pozdrawiam serdecznie, Joasiu :)