Nie zdążyłam

Dla ludzi, którzy się śieszą i nie zdąża nic ze sobą zrobić

nie zdążyłam ci powiedzieć,
że cię kocham
teraz pakuje walizki
i wyjedźam
za morzem słów czeka na mnie dom
nowa szkoła inny język
Nie zdążyłam Ci wyjaśnić tak naprawdę
co się dzieje
Boje się mówić, myśleć i patrzeć na ciebie
każde twoje wzroku skinienie
jest jak prądem mocne porażenie
nie składam zyczeń na wspólnej wigli
bo po co odbiją się tylko jak dzwon
Choć słowa są warte tyle co ty
nie warto ich tonu usłyszeć.
nie zdążyłam ci powiedzieć dziękuje
za to że trzymałeś moje listy
choć sama nie wiem na co
nie zdążyłam ci powiedzieć przepraszam
że tak mało zrobiłam
Teraz już tylko płynąć wraz z słowami
co w morzu się leją stumieniami
nie zrozumiałe są ścieżki tych ludzi
co wygląd twój strach w ich oczach budzi
nie zdążyłam na nic co warte było
waszych oklasków bo wszystko z deszem się zmyło
w morzu słów na wieki wieków utoneło

autor

Julija

Dodano: 2005-12-15 18:49:24

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie