Niebo!

Wystarczyła tylko noc, byś mnie poznał ,dokładnie
I od wewnątrz się przyglądał mojej duszy niepoprawnej
Dotykałeś mego ciała ,choć nie byłeś ze mną
Czułam Ciebie! oszalałam?Być może.Na pewno.

I przeszywa mnie na wskroś, na wspak, mnie całą
Strach ,ze to kim jestem,to dla Ciebie jest za mało
I ,ze głos mój był niechętny do rozmowy z Tobą
To był tylko strach ,mój Drogi, strach przed samą sobą

I się boje, coraz bardziej, ze nie mnie poznajesz
ze za kilka dni mi spojrzysz w me oczy ospałe
I nie stwierdzisz, ze szukałeś mnie bo byłam inna
A nie będę nikim innym,będę taka zwykła...

I me serce szybciej biło, gdy mówiłeś do mnie
Może byłam dziwna,cicha, może niespokojnie
oddychałam, i niepewnie mówiłam do Ciebie
Może byłam wtedy smutna, sama tego nie wiem

I brakuje mi od wczoraj Twoich dłoni przy mnie
Brak mi kogoś , kto odnajdzie coś więcej niż me imię
Bo me imię to jest fałsz,ja oddycham sercem
A to imię zmienia się w każdym kolejnym wersie

Lecz ja jestem niezmienna, czułam, czuje nadal
że ta noc nie była zwykła, była taka naga
I obfita w czułość, bliskość, jakieś zjednoczenie
Byłeś mną, ja Tobą.Byliśmy jednym niebem...
I brakuje mi nieba, jest dziś za daleko
I tęsknie?
Tęsknie....
Tęsknie!
Brak mi Ciebie.



Niebo!

autor

eternia

Dodano: 2009-10-28 23:48:05

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie