niedoskonałość człowieka.
potykam się co chwilę
o niedoskonałości człowieka.
niedoskonałości jego umysłu,
sposobu myślenia,
poglądu na życie,
wiary istnienia.
potykam się o niewiarę
w marzenia,
wartość ich
znaczenia.
potykam się o
palce ich serc,
wypalone cierpieniem,
poświęcone słonym
jadem.
autor
Klaaudia
Dodano: 2008-04-14 13:25:55
Ten wiersz przeczytano 903 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Niedoskonałym trzeba wiary, więc nieś ją tym, co jej
potrzebują. ... Wiersz pełen refleksji...
Przypadkowa zbieznosc tematow w naszych wierszach.
Piszemy o ludzkich niedoskonalosciach - Ty bardziej
dramatycznie, ja bardziej humorystycznie.
Podoba mi sie Twoj wiersz, dobry warsztat i forma
wiersza, temat - doskonaly-.
Niedoskonały owszem ale jaki wyjątkowy. Jak pomyślimy
o ukochanej osobie to odrazu znika 'niedoskonały'..
Ostatnia zwrotka najbardziej do mnie przemawia. Oj Ci
ludzie czemu tak ranicie ? Sama ranie więc cóż.
Świetny wiersz./+