(nie)istnienie
nie istnieć
nie istnieć
by mi się chciało
i nieistnienia mi ciągle mało
bo jak istnieję
to mi za dużo
i bym skończyła -
istnienia nużą
i cudze nuży i bardziej moje
że dalej istnieć
się trochę boję
życie mi nawet
tak nie przeszkadza
tylko istnienie jakoś
zawadza
że by się chciało
przestać już
skończyć
tak jak by można
wiersz przerwać -
zerwać
autor
Nike2017
Dodano: 2021-11-24 00:04:14
Ten wiersz przeczytano 675 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Ciekawa refleksja zatrzymała. Pozdrawiam :)
Dla mnie świetne.
Pozdro.
Ciekawa refleksja, zatrzymuje.
Pozdrawiam.
Ciekawy, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
przejrzałem tytuły Twoich wierszy i wśród tak
pesymistycznych są i perełki tylko ze one tak jak ten
urywek z "wiara" : "Na kilka chwil wytchnienia
pozwala"
a:
"Czy pomagałeś w stworzeniu świata?" - super i moim
zdaniem trzeba pójść w tym kierunku przecież Nike to
symbol zwycięstwa (także nad sobą)
no to masz problem...
dla mnie istnienie- to życie właśnie.
Podobno dusze są nieśmiertelne, więc istnienia nie da
się tak poprostu zakończyć lub przerwać...Bardzo
refleksyjny wiersz...
Pozdrawiam
Ciekawy przekaz, skłania do refleksji nad tym, czym
istnienie różni się od życia? Miłego dnia:)
Zawadzające istnienie, hmmmm.