Niemoc
Stoję nad przepaścią,
bezdenną czeluścią,
nicością, pogardą,
smutek przelewa sie we mnie,
a rozpacz i żal wołają o pomstę,
ból i cierpienie serce rozrywa,
nade mną tęsknota unosi sie leniwie,
jak ptak nieżywy,
zatruwa powietrze.
autor
*Ola*
Dodano: 2006-02-07 10:54:09
Ten wiersz przeczytano 493 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.