Nienasycenie

W codzienności zachwyt, dziwność i zdziwienie
W okrutności, w krzyku i w marzenia obliczu
Znając choć raz smak niedostytu
cielesnego dla filistrów, metafizycznego dla artystów
Obliczam życie jako niezaspokojenie
Jako głód, kto chce chleba?
A kto czuje głód metafizyczny?
Dla pierwszych jest to ciągła walka o przetrwanie i
stanie na straży NASZEJ twierdzy i obserwacja WASZEJ rzeczy.
Dla tych drugich to zachwyt nad całoscią, bez obozów, ze ścisłością uczuć głębszych, tych prawdziwych, tych "ludzkich" ?

autor

Michał

Napisany: 2007-01-23 Dodano: 2007-01-23 16:52:16

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie