Nieosiągalne wybaczenie.

Jeszcze czuję Twoje ciepło,
Zanim ono ostygnie chciałbym przeprosić,
Schylić siebie, poniżyć przed światem,
Okazać marność osoby swojej,
Lecz Ty wybaczyć mi nie możesz,
Sam Cię zostawiłem na cmentarzu trwogi,
Teraz dla mnie nieistniejesz,
Zostawiłem Cię jak dziecko porzucone przez matkę,
Ciągle słyszę Twóje łzy...
Teraz moje łzy szepczą słowo:
Przepraszam...

No i nikt mi już nie wybaczy. Bo tak zdecydowałem raniąc Cię.

autor

wadza

Napisany: 2008-11-11 Dodano: 2008-11-11 16:41:13

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie