Niepokój

Niepokój bólem jest nieprzeniknionym,
rozdziera serce drżeniem spowolnionym.
Zasłania oczy niewidocznym szalem,
pobudza dłonie w nieposkromionym szale.
Buduje napięć długie kręte nici,
co drażnią neuron każdej twej kończyny.
Myśli się kłębią w głowie rozdrażnionej,
rozum już swego miana nie jest godzien.
Nerwowo kręcisz w łóżku słabym ciałem,
każda komórka nie pozwala zasnąć.
Zamykasz powiek podkrążonych oczy,
po długich godzin bezsennych momentach.
Sen wybawieniem jest niezastąpionym,
chwilowym zbawcą wszystkich twoich napięć.
Ranek przynosi rosę na traw grzbiecie,
na twojej twarzy sieję zmarszczek brzemię.
Niepokój cierpieniem jest nieprzeniknionym,
gdy z każdym dniem jest bólem nieleczonym.

autor

Ataga Aleib

Napisany: 2009-04-14 Dodano: 2009-04-17 13:49:11

Ten wiersz przeczytano 780 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie