Nieposkromiona

Gdy zycie wali sie w gruzy
i wakum bez tlenu czeka
ubozszym sie swiat wydaje
o milosc jednego czlowieka.

Juz tylko gest bez znaczenia
wymarla pustka - nic wiecej,
na prozno w bezsenne noce
wyciszasz dreczone serce.

Na drogach dziwnie splatanych
to wszystko znow przerabiamy,
niepomni dawnych bledow
w te same sidla wpadamy.

Juz taka czlowieka natura
przekorna i nieposkromiona,
serce wyrywa sie z piersi,
znow wpadasz w czyjes ramiona.

autor

Maeuslein

Dodano: 2007-01-19 00:00:07

Ten wiersz przeczytano 1264 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie