nieśmiertelność to wyrok

Poczułam zimny oddech na skroni,
potem jakby mię ktoś podpalał żyły,
moja szyja zatopiła się w bólu toni,
zimne istoty ukąsiły i ode mnie ustąpiły

Idę przez smutną ulicę,
mroczno wszędzie,
jużem stała się wampirzycą,
skryło się przede mną słońce.

Ludzie od czasu do czasu,
spod oczodołów na mnie zerkali,
spadły kajdany afektu*,
stałam się już jak człek z perłowymi kłami.






*afektu- uczuć

autor

Madzia Olszewska

Napisany: 2014-06-30 Dodano: 2014-06-30 18:20:17

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie