Nieśmiertelny (JP II)

Wiersz napisany w pierwszą rocznicę śmierci Wielkiego Człowieka z wielkim sercem.

Siedzę sama w pokoju
wśród otaczającej mnie ciszy i mroku
tylko słaby blask świeczki oświetla skrawek papieru...
Spoglądam na zegar- godzina 21:37
a w myślach snują się zdarzenia sprzed roku.
Chwila, w której świat wstrzymał oddech,
następnie pogrążył się w żałobie...
Płakało wtenczas wielu.

Dziś
już nie każdy pamięta, co działo się rok temu...
Zakończył swe życie wspaniały człowiek
Bóg podał mu dłoń i zabrał do swego domu
każdy wspomina Wielkiego Papieża,
który nigdy nie odmówił pomocy nikomu

Jan Paweł II na wieki wieków w sercach naszych
i choć nie jest obecny ciałem
a dusza Jego spoczywa w niebie
My – Polacy zapamiętamy Go jako człowieka nadziei
darzącego wszystko miłością
życie, narody, cały świat, wszystkich ludzi...
Zarówno mnie
jak i Ciebie....

Niepopokonany przez czas... Zapamiętany...

autor

Obłąkana poetka

Napisany: 2006-04-02 Dodano: 2007-07-15 12:54:54

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie