(nie)spełnienie
o brzasku przyszły
strojnie przyodziane
nadzieja ze złudą
w dwuszeregu stają
obraz w (nie)pamięci
rozkoszą malowany
zniewala dotykiem
mój sen doskonały
skradłeś serce
rozkochałeś
pustką dusza ma się tli
spokój ciału odebrałeś
zostawiając wielkie łzy
Komentarze (1)
hmm...dwie panie strojne ...,każą wierzyć w złudzenia
i wciąż mieć nadzieję...ze miłość nie odeszła
,wróci...ładny wiersz