Niespotykalność

Mało brakowało...
spójrz przed
komuś prawie zaparło dech
kolejne kwiaty rozbłysły w ciemnej
otchłani
jak łuski
jak mokre idealne kamienie
takie milczące i wiecznie martwe

Mało brakowało...
utrwalić sny
ktoś sie uśmiechnął
i ruszyła lawina
tych już starych zmiętych często wspominanych

Mało brakowało a świat skończyłby tak samo tragicznie idiotycznie
stałby się nudny jak wszystkie
przed
więc spójrz

aż w zapomnianej dawno skrzyni
nagle
znajdą się
nie wyśnione
przed...

Dziękuję, że moimi przyjaciółmi są nie tylko gwiazdy...

autor

Atropos

Dodano: 2008-01-03 21:08:49

Ten wiersz przeczytano 917 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie