Niewidzialna ściana

Dla wszystkich, którzy kochają blask księżyca...

Bez księżyca już blasku,
o zielonkawym jeszcze brzasku,
gdy wszystko na ziemi się budzi

Spotkało się dwoje ludzi,
stanęli pod łuną świetlistą,
chcąc powiedzieć rzecz oczywistą,
każde słowo kładąc na wagę,

W końcu zdobyli się na odwagę,
i mimo opadającej wciąż bieli,
nareszcie sobie to powiedzieli :

- „To bez szans”
-„Dlaczego rzucasz takimi słowami?”
-„Nigdy nic nie będzie między nami”
-„Kochałaś którąś ze swoich miłości?”
-„A cóż Ty masz do tego?”
-„Pytam, z ciekawości.”
-„To nie twoja sprawa, zresztą każde z tych uczuć, to była zabawa!”
-I mną się bawisz, powiedz to szczerze.”
-Nic nie powiem, bo sama nie uwierzę”
-„Bierzesz mnie jak zabawkę, odrzucasz w kąt,
skąd mam wiedzieć co czujesz? Skąd?”
-„Nie ufam swojej duszy, nie ufam swemu sercu.”
-A więc nie staniesz ze mną na ślubnym kobiercu?”
-„Przykro mi, nie jestem gotowa.”
-„Znowu zaczynasz wszystko od nowa?”
-„Ja nie zaczynam, ja kończę z tobą.”
-„Kocham Cię, choć jesteś tak podłą osobą.”

Ostatni raz razem wtedy widziani,
rozstali się w smutku, całkiem zadumani.

On zawsze chodził za nią,
błagał i prosił,
była mu największą panią,
-„Któż by takie rzeczy znosił?”
Ona rozsądna, choć do niego coś czuła,
wieczorami, samotnie wśród blasku się snuła...

Minęło parę lat, mimo niechęci,
spotkali się znów, niczym zaklęci.

Ona chodziła za nim,
błagała i prosiła,
lecz to wszystko na nic,
ze smutku się zabiła.

Rozdzieleni już na wieki, niewidzialną ścianą,
ona już nie żyje, on nie pójdzie za nią.

autor

Ink

Dodano: 2007-08-02 09:55:46

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie