Nieznane berło

Idąc losu biczem
wątpi wstydzący
przykryty niczem
niby płaczący...

wodospad chmurą
łąki bezdrożem
wiatr w dziurę
a dobrze w gorzej...

ptaki ukradły
płaczkom cierpienie
gwiazdy opadły
w cieni sklepienie...

słońce obmarzło
króle z korony
wykuły za zło
berło wzgardzonym...

pójdę kimkolwiek
chromawym krokiem
jak niby człowiek
sedna wyrokiem...

boi się z tego
schorzała dusza
w Onego wrednego
skarabeusza...

rygor mi zmierzon
przodków bezcześci
w kości powierzon
w berło Boleści...

autor

taqgut

Napisany: 2016-06-03 Dodano: 2016-06-04 16:18:50

Ten wiersz przeczytano 1357 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie