Niezrozumienie

Mówię, nikt nie rozumie.
Uwywnętrzniam całą siebie,
wyrywam każe słowo,
aż z korzeniem przyczyny powstania
jego w mej myśli.
Uświadomione osamotnienie,
stan niechciany
jak i niezależny od podmiotu.
Niemożność zmiany,
pozostanę sobą,
choćbym miała umrzeć jak pustelnik,
pozbawiony uśmiechu,
wegetujący na bezludziu,
"onanizujący się"...
nie zaznając miłości nigdy.

autor

kostucha

Napisany: 2007-12-02 Dodano: 2007-12-03 00:17:47

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie